Grundvallaratriði í uppsetningu jólasería

Frá því búskapur hófst hefur það verið á könnu húsmóðurinnar að setja upp inniseríurnar fyrir jólin.

Árni tók að sér verkefnið í ár og hefur á þeim tveimur vikum sem verkefnið hefur staðið yfir, komið upp tveimur slíkum.

Enda verkefnið vandasamt og margt sem ber að varast.

Engar líkur eru á að Árni sé eini fullorðni karlmaðurinn í þessum sporum og því tel ég rétt að fara yfir nokkur atriði sem vert er að hafa í huga við uppsetningu innisería.

1)      Ávallt skal athuga hvort kviknar á seríu áður en hún er fest í gluggann.  Mjög mikilvægt er að það logi á gluggaseríum og skiptir þá engu hversu vel gegnið er frá henni í glugganum.

2)      Gæta skal samræmis milli ummáls glugga og lengdar seríu.  Of löng eða of stutt sería uppfyllir ekki fagurfræðilegar kröfur og þarf að taka niður aftur.  Þrátt fyrir að skilyrði 1 hafi verið fullnægt.

3)      Ávallt skal gæta þess að fjarlægja brothætta hluti með tilfinningalegt gildi úr gluggakistu þess glugga sem festa skal inniseríu í.

4)      Hafi skilyrði 3 ekki verið uppfyllt og hlutir með tilfinningalegt gildi beðið tjón, skal aldrei undir nokkrum kringumstæðum fela brotin í bökunarskápnum-í mesta bökunarmánuði ársins. 

Af Grýlu

Bjarni (7) trúir á jólasveinana.  Ekki efi í hans huga.  En með restina af fjölskyldunni höfum við ekki verið eins viss.

Þar til í dag.

Hann var niðursokkin í að sauma fyrir rifu á jólasveinafæti þegar hann segir:”ef manni þykir mjög vænt um sig ætti maður að ganga um með skæri.”

Kom í ljós að ekki aðeins trúir hann á jólasveinana heldur mömmu þeirra líka.

Töluverða líkur eru víst á að hún nappi nútímabörn í pokann sinn og þá er nú eins gott að vera viðbúinn.  Geta seilst í vasann eftir skærunum og klippt sig út!

En fyrst er greinilega nauðsynlegt að gera upp við sig hvort manni þykir mjög vænt um sig.

Talandi um skæri þá ákvað ég að munda slíkt á börnin í kvöld.

Dauðkvíði nú fyrir morgundeginum.  Ímynda mér að börnin komi grátandi heim úr skólanum eftir að hafa þolað háðsglósur og stríðni allan daginn.  Stríðni venjulegu barnanna sem fóru í jólaklippinguna til fagfólks.

Bryndís Inga (9) er reyndar allt í lagi.  En strákarnir langt í frá.

Sá það samt ekkert fyrr en ég tók eftir svipnum á Árna.

Annar eins og Emil, hinn eins og munkur.

Eins gott að Grýla tekur bara óþekk börn en ekki asnaleg.

Kannski ég setji samt skæri í vasana þeirra til öryggis næstu daga.

 

Staðið í bænum

Félagsþjónustan hefur tekið ákvörðun um að styrkja fjölskylduna um 160.000 kr.

 

Stóð eitthvað í þeim að húsmóðirin er með gildan ráðningarsamning og var henni nokkrum sinnum bent á að það væri VAL að vera í launalausu leyfi.  Sem betur fer tóku þau þó rökum eins og þeim að sú ákvörðun var tekin miðað við allt aðrar forsendur og að því er virðist í öðru lífi.

 

Merkilegt hvað þessi ráðningarsamningur, eins yndislegur eins og hann er, króar okkur af.  Því fyrir utan að standa í þeim hjá Féló get ég ekki heldur sótt um atvinnuleysisbætur.

 

Lítið svigrúm gefið fyrir að aðstæður geta breyst hjá fólki og þó ég hafi VALIÐ að vera heima og fara í nám, þá er sú ákvörðun tekin miðað við að Árni hafi vinnu og einnig þeim varnagla að ef við réðum ekki við þetta gæti ég farið fyrr að vinna.

 

Virkar fjarlægt og nánast barnalegt að gefa sér það að við hefðum vinnu og í mínu tilfelli nánast eftir hentisemi.

 

En þrátt fyrir að við séum mjög þakklát fyrir styrkinn er ljóst að hann dugir skammt fyrir 6 manna fjölskyldu og eru því vonir enn bundnar við námsárangur húsmóðurinnar.  Námsárangur sem veitir aðgang að blessuðu námsláninu sem enginn hafði látið sér detta til hugar að VELJA í fávísum forkreppuheimi.

 

Hristur Stefán

Hvar eru svona snillingar í dag?

 http://www.youtube.com/watch?v=FQ2o5Apl2UU

veit að mitt fólk kveikir og langar að heyra hvaða minningar það tengir við þetta lag!

Ég man eftir að sofna með risastór heyrnatól tengd í RISAstórar græjur.............

Aðfangadagur í sveitinni

Vegna fjölda áskoranna birtum við hér færslu sem skrifuð var eftir jólin í fyrra.

 

Þetta byrjaði allt voðalega vel enda húsbændur orðnir alvanir veislu-og jólahaldi.  En sjálfstraustið var komið að hrokamörkum og ákveðið að tjalda öllu til fyrst “venjulegur” jólamatur hafði hingað til runnið áreynslulaust úr pottum og pönnum húsfreyjunnar.

Dagurinn fór því í að gera einfalda hluti flókna eins og með því að þreyta frumraun við ekta ris a la mande með tilheyrandi karamellubráð og dúlleríi.  Heimilisfólkið dæsti og naut þess að undirbúa aðfangadagskvöld í afslöppun og rólegheitum.

En svo allt í einu hafði eitthvað gerst-tíminn hafði flogið frá okkur. Blóðþrýstingur fór að hækka og ris a la mandið varð hégómi og gaf fyrirfram óbragð í munninn.  Allt í einu áttu allir eftir að fara í bað, það átti eftir að ryksuga og skúra og dekka borðið.  Húsbóndinn rýkur í að ryksuga og þegar hann er með ryksuguna í annarri og skúringagræjurnar í skotstöðu er hringt úr Baughúsunum-hálffimm-og hann boðaður að sækja jólapakka niður í Sólheima.  Hver vissi að einhver í fjölskyldu húsbóndans væri svona fyndinn?

Næsti hálftími er óljós í minningunni.  Öllum var hent í bað (einhver hafði haft hugmynd um rólegheita jólabað en ó nei ekki í ár), húsmóðirin fór að gefa skipanir í skeytaformi og velti fyrir sér hvort öllum væri ekki sléttsama þótt hún væri enn í náttfötunum með svuntuna, ómáluð þegar gestirnir kæmu.  Á meðan hún tók svo steikina út úr ofninum var húsbóndinn settur í að klæða alla í jólafötin-en nei nei þá kom spurningin:” í hvaða föt eiga þau að fara?”!!!!!

Hvers vegna telja karlmenn sig almennt ekki þurfa að þekkja jólaföt barnanna sinna?  Hvers vegna urðu föt ábyrgð húsmæðra?  Tekið skal fram að hann valdi sjálfur helminginn af fötunum og hafði séð þau öll og verið tilkynnt að þetta væru jólaföt......gætu mæður GLEYMT því hvaða föt þær hefði hugsað sér sem jólaföt?  Og þar með gleymt að hafa þau þvegin og strokin til reiðu?

En svo kom reiðarslagið-húsmóðirin í sínu hrokakasti yfir afrekum í eldhúsinu hafði bara steingleymt að reikna með þvílíkt risastykki jólasteikin var og hún ekki næstum til. Allt í einu gafst því tími til að draga andann, fara úr náttfötunum, hægja á talandanum og ná augnkontakt við heimilisfólkið.  Ris a la mandið fór aftur að freista og gott ef tilhlökkun náði ekki að láta á sér kræla.

Jólin gengu svo í garð kl.18 eins og ráð er fyrir gert.  En þá tók við bið-nei ekki bara eftir steikinni heldur bróður húsmóðurinnar.  Nú gæti einhver sagt að það hefði ekki komið að sök þar sem maturinn var hvort eð ekki til en þegar börnin bíða spenntari eftir honum en pökkunum þá flokkast þetta með öðrum sökum viðkomandi.

Þegar hann svo gekk inn eins og kvikmyndastjarna heilum KLUKKUTÍMA of seint afsakaði hann sig með SKIPULAGSLEYSI!  Hvað þarf 29 ára gamall piparsveinn að skipuleggja?  Hvort hann eigi að senda hægri eða vinstri fyrst fram úr rúminu?  Eða hvort hann eigi að vera með toppinn niður eða nett til hliðar?

Kvartaði svo undan því seinna um kvöldið að hafa ekki fengið Cocoa Puffs um morguninn.............sem er kannski ekki svo skrítið miðað við að síðast þegar við vissum var hann enn að fá páskaegg............ef til vill var það ástæðan fyrir óstundvísinni- kannski vantaði kú-kú-kókópöffs lestina til að vekja hann?

Á svipuðum tíma var svo steikin til en þá sló eldavélin út!!!!  Smá tíma tók að kippa því í liðinn en stuttu síðar voru allir sestir niður til að borða hrikalega vel heppnaðan mat.  Þetta sem maður hefur heyrt um að fólk verði að gefa tilfinningar í matargerð til að hún heppnist vel er sem sagt algjört kjaftæði.  Eins og gefur að skilja var lítil elska í gangi síðustu mínúturnar í eldamennskunni og niðurstaðan því sú að annað hvort kann fólk að elda eða ekki.  Tilfinningar hafa ekkert með þetta að gera!

Pakkarnir voru svo opnaðir hver á fætur öðrum og ótrúlega vorum við stolt að fylgjast með börnunum okkar.  Bryndís opnaði sína og lagði þá snyrtilega á borð með merkimiða hvers á hverjum svo allir gætu áttað sig á hver gaf hvað, Bjarni var rólyndið uppmálað og alltaf jafnglaður þegar hann opnaði sína pakka og Snorri opnaði einn í einu og lék sér helling með það sem kom upp úr pakkanum áður en hann fór í næsta pakka.  Mátaði m.a.s mjúku pakkana og speglaði sig.

En amman opnaði sinn pakka og guð hvað þetta var allt flott og sniðugt og frábært og nauðsynlegt í ferðalög sem hún var einmitt að fara í tveimur dögum síðar.  En af einhverjum ástæðum reynir hún samt að gefa langömmunni innihaldið!!!!

Henni er snarlega bent á að sleppa því-en þá sat langamman eftir, súr yfir því að fá ekki innhaldið þar sem hún er líka að fara í ferðalag á næstunni.  Finna varð því langömmupakkann á nóinu til að létta lund langömmunnar sem tók þá heldur betur gleði sína að nýju, enda þetta svona gasalega sniðug gjöf í ferðalög.

Húsmóðurbróðirinn tók ástfóstri við myndavélina á þessum tímapunkti með tilheyrandi flassböðum og “brosa” hrópum.  Risaeðlan sem Snorri fékk þrusaði um á gólfinu og Transformerskarlarnir hans Bjarna kepptust við að segja :”I am Optimus Prim” hærra en næsti karl.

Hávaðinn var því kominn að hættumörkum með tilheyrandi flassblindunum og þá og akkúrat þá ákveður afinn að hringja til Svíþjóðar!!!!!!

Eins og það er nú gott að heyra í þeim og það sérstaklega á jólunum, þá var þetta ekki besti tíminn.  Síminn gekk á milli fólks sem hækkaði röddina yfir transformerskarlana og risaeðluna.  Bryndís greyið endaði á því að fela sig á bak við jólatréð til að geta heyrt í frænku sinni.

Langamman endurtók svo samtalið við alla meðlimi sænsku fjölskyldunnar með tilheyrandi raddbreytingum ofan í húsmóðurina sem á þessum tímapunkti var allt eins farin að reikna með að ellefu álfarnir stökkvandi stykkju næst út úr jólatrénu.

Hvers vegna er alltaf talað um hvernig börn hegða sér á jólunum?  Fólk lýsir æsingnum og spenningnum sem brýst fram í þeim og oft á neikvæðum nótum.  Það eina sem börnin gera kröfu um er að jólin komi, það sé gaman og þau fái gjafir.  Ef það gengur upp eru þau alsæl og æðisleg.

Það eru ekki þau sem koma of seint, reyna að gefa gjafirnar sínar áfram eða taka upp gemsann þegar hæst ber leik......

Hvaða snillingur fattaði upp á því í þessari ameríku að hafa jólin á jóladagsmorgunn?  Miklu sniðugra að opna alla pakkana í faðmi heimilisfólks í náttfötunum, nývaknaður.  Restina af deginum er þá hægt að nota í að búa til ómögulega eftirrétti og enginn missir sig yfir hvenær steikin er til.

Seinna um kvöldið horfðu svo húsbændur á hvort annað og hugsuðu bæði það sama.  Ef loforðið hefði verið: “vilt þú ganga að eiga þennan/þessa mann/konu sem hlið þér stendur, þola skipanir í skeytaformi, gleymsku, dónaskap og “fyndni” ættingja á elleftu stundu,  ásakandi pirring yfir að rafmagnið fer af eldavélinni og hávaða sem fer yfir viðurkennd hættumörk?”Hefðum við sagt JÁ?

Besta jólagjöfin kom svo daginn eftir þegar yngsti fjölskyldumeðlimurinn svaf til hádegis............  

 

Mánudagur til mæðu

Hlaut að koma að því.  Eins og við erum nú að reyna að vera bjartsýn þá auðvitað koma svona dagar inn á milli.

Það styngur allt.

Ekki síst að sjá allt of stóra slummu fara út af bankareikningnum.

Vélarnar hans Árna boðnar upp í dag, hans virðist ok með það en hlýtur að vera mjög skrítin tilfinning.  Að standa í verksmiðjunni og fylgjast með fólki bjóða í vélar sem hann batt miklar vonir við.  Sjá fyrirtækið leyst upp.

Fór til féló í síðustu viku og viðkomandi starfsmaður hefur ekki einu sinni fyrir því að svara beiðninni.  Áttum að fá svar síðasta fimmtudag en hún hringdi ekki og svarar ekki skilaboðum.  Fékk nú líka mest á tilfinninguna að við teldumst í sjálfskaparvíti.

Skrítin staða og vond.

Ekki mikið meira um það að segja.